اگه دقت کرده باشین تو ایه 9 سوره مبارکه سجده آمده که :
ثُمَّ سَوّاهُ وَ نَفَخَ فِیهِ مِنْ رُوحِهِ
وَ جَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِیلاً ما
تَشْکُرُونَ
سپس (اندام) او را موزون ساخت و از روح
خویش در وى دمید; و براى شما گوش و چشمها و دلها قرار داد، اما کمتر شکر
نعمت هاى او را به جا مى آورید.
برام سوال شد که چرا سمع (گوش) مفرد استفاده شده اما چشم و قلب جمع بکار رفته اند؟؟
در آیه فوق، مانند بسیارى دیگر از آیات قرآن، «قلب و بصر» به صورت جمع
(قلوب و ابصار) آمده ولى «سمع»، همه جا در قرآن به صورت مفرد ذکر شده است
این تفاوت، حتماً نکته اى دارد، نکته آن چیست؟
پاسخ: درست است که «سمع» در قرآن همه جا به صورت مفرد آمده و به صورت جمع
(اسماع) نیامده است ولى «قلب و بصر» گاهى به صورت جمع مانند آیه فوق و
گاهى به صورت مفرد مانند آیه 23 سوره «جاثیه» آمده است: (وَ خَتَمَ عَلى سَمْعِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَعَلَ عَلى بَصَرِهِ غِشاوَة).
عالم بزرگوار مرحوم شیخ «طوسى» در تفسیر «تبیان» از یکى از ادباى معروف
چنین نقل مى کند: علت مفرد آمدن «سمع» ممکن است یکى از دو چیز باشد:
نخست: این که «سمع» گاهى به عنوان اسم جمع به کار مى رود و مى دانیم که در اسم جمع معنى جمع افتاده و نیازى به جمع بستن ندارد.
دیگر: این که «سمع» مى تواند معنى مصدرى داشته باشد و مى دانیم مصدر دلالت بر کم و زیاد هر دو مى کند و نیازى به جمع بستن ندارد.
به علاوه مى توان وجه ذوقى و علمى دیگرى براى این تفاوت گفت و آن این که:
تنوع ادراکات قلبى و مشاهدات با چشم، نسبت به «مسموعات» فوق العاده بیشتر
است و به خاطر این تفاوت، قلوب و ابصار به صورت جمع ذکر شده ولى «سمع» به
صورت مفرد آمده است.
در فیزیک جدید نیز مى خوانیم: امواج صوتى قابل استماع تعداد نسبتاً محدودى است و از چندین ده هزار تجاوز نمى کند.
در حالى که امواج نورها و رنگ هائى که قابل رؤیت هستند از میلیون ها مى گذرد (دقت کنید).
منبع : سایت آیت الله مکارم شیرازی
سبحان الله
